دبیرستان ماندگار امام صادق (ع) (که از سال 1317 تا سال 1361 حکیم نظامی نامیده می شد) قدیمی¬ترین و بزرگترین دبیرستان شهر قم می باشد که در سال 1313 و با نام دبیرستان حکمت فعالیت آموزشی خود را آغاز نمود. مکان سابق این دبیرستان در محلۀ تکیۀ حاجی سید حسن، کوچۀ سنگتراشها قرار داشت که با ساخت بنای جدید، از آذرماه 1317 به مکان فعلی انتقال یافت. در سال 1312 مردم قم تقاضای تشکیل دورۀ متوسطه در این شهر را به وزارت معارف و اوقاف دادند که در نهایت باعث ایجاد کلاس¬های هفتم و هشتم در دو دبستان به نام دبستان¬های ملی حیات و دبستان حکمت در سال بعد شد. شادروان سید علی اکبر برقعی که از علما و دانشمندان طراز اول ایران بودند و از معارف پروران حقیقی به شمار می رفت، جهت دریافت مجوز مدرسۀ حیات رهسپار تهران شد و طی ملاقاتی که در آنجا بین مشار الیه و آقای علی اصغر حکمت روی داد، تأسیس دبیرستان مجهزی که در شأن جوانان علاقه¬مند قمی باشد مطرح شد که با استقبال اولیای امور معارف مواجه گردید. از این زمان رابطۀ معارف خواهان قم و وزارت معارف بیشتر شد و رفت و آمدهای پی در پی آقای برقعی به تهران و پشتیبانی دانشمند معظم آقای سید محمد فاطمی «موسس بیمارستان فاطمی قم» به پیشرفت کار کمک کرد. از حسن اقبال، آقای علی اصغر حکمت به وزارت معارف منصوب گردید و طبق قولی که قبلا داده بود وفا نمود و شالودۀ دبیرستانی را که شایستۀ مردم این شهر باشد را بنیان گذاشت.

از سال 1313 به بعد وزارت معارف در صدد ساخت بنای دبیرستان برآمد ولی با بودجۀ قلیل وزارت فرهنگ و نداشتن زمین انجام این امر میسر نبود. علاوه بر آن زمینی که متناسب با ساختمانِ دبیرستانِ آبرومندی باشد در شهر پیدا نمی¬شد. چون صاحبان اراضی و منازل حاضر به فروش نبودند، اراضی خارج از شهر نیز که به بهای ارزانی قابل تهیه بود به واسطۀ دوری از شهر برای ساخت دبیرستان مناسب به نظر نمی¬رسید. بعد از مکاتبات عدیده و پیگیری جدی توسط اولیای معارف سرانجام مرحوم متولی باشی که از نیکوکاران بنام و دارای نفوذ مادی و معنوی بود در این عمل خیر پیشقدم گردید و در جلسه¬ای که به تاریخ 21 دی ماه 1313 با حضور رئیس معارف و نمایندگان آستانۀ مقدسه در ادارۀ معارف تشکیل شد موافقت نمود که 75000 متر از اراضی معصوم آباد برای این منظور در اختیار ادارۀ معارف گذاشته شود. پس از تسطیح و محصور کردن زمین، در بیستم آبان ماه سال 1314 (مطابق با 15 شعبان 1354) نخستین سنگ بنای دبیرستان طی جشنی و با حضور محمدعلی فروغی (رئیس الوزا)، علی‌اصغر حکمت وزیر معارف، حسن اسفندیاری «محتشم السلطنه» رئیس مجلس، محمود جم وزیر داخله (کشور)، ابتهاج السلطان معاون وزارت داخله، فریدونی رئیس ادارۀ مرکز وزارت داخله، سید علی اکبر برقعی، ابوالقاسم فیوضات رئیس کل ادارۀ اوقاف، میرزا حسن رشدیه، حاج سید علی فهیم التجار، سید محمد آقا زاده و چند نفر از رؤسای معارف نصب گردید و از سال 1315 عملاً ساختمان دبیرستان آغاز گردید. مرحوم متولی باشی علاوه بر اینکه زمین مزبور را در اختیار معارف گذاشت وسائل تسهیل کار را نیز برای مسئولین امر فراهم نمود و چون اعتبار کافی برای انجام ساختمان نبوده مبلغ دویست و پنجاه هزار ریال که در آن زمان پول زیادی بود بلاعوض از کیسۀ فتوت خویش اهدا نمودند.

بنای این دبیرستان با نظارت دو مهندس فرانسوی به نام های ماکسیم سیرو و آندره گدار در معیت معماران محلی از جمله ابوالقاسم معمار¬پور در نهایت زیبایی و متناسب با آب و هوای گرمسیری قم ساخته شد و در سال ۱۳۱۷ به اتمام رسید. کتاب "راهنمای قم با 64 گراور و نقشه" دربارۀ بنای دبیرستان می¬نویسد: بنای دبیرستان شامل شش دانشپایه به عرض 6 و به طول 7 متر و آزمایشگاه شیمی به طول 12 و عرض 6 متر و آزمایشگاه فیزیک به طول 7 و عرض 6 متر و تالار سخنرانی و سن به طول 24 و عرض 9 متر و اطاق های رئیس و دفتر و روشوئی و عکاسی به اضافۀ چندین ساختمان های فرعی که از ساختمان اصلی مجزا است. این بناها از هر جهت نظر بینندگان را جلب می کند زیرا از حیث استحکام نهایت جدیت و کوشش در پی برداری آن به کار رفته و بر روی پایه¬هایی که از آهن و سنگ و سمنت و آهک بالا برده¬اند قرار گرفته است و از حیث زیبایی و اسلوب بنا و خوبی مصالح مراقبت کامل به عمل آمده، مصالحی که در این ساختمان به مصرف رسیده از قرار ذیل است:
1. آهک: 422020 کیلو
2. آجر سفید و ابلق نظامی: 1002309 دانه
3. قزاقی:239170 دانه
4. سنگ لاشه: 3184707 کیلو
5. ماسه: 1505 متر مکعب
6. سیمان: 71000 کیلو
7. کچ: 441814 کیلو
8. سنگ رگی: 507 متر
9. تیر آهن: 100194 کیلو
10. تخته و تیر: 21327 کیلو
11. سنگ پله: 145 متر
12. سنگ سر ستون: 51.5 دانه
13. میخ مفتولی: 153 کیلو
14. پیچ و مهره: 197 دانه
15. کاه: 22003 کیلو
16. الوار گردو: 53370 کیلو
17. سنگ خاقانی و جدول: 845 متر
18. لولا: 1050 دانه
مصالحی که نام برده شد مصالح کلی بنا است و از تفصیل مصالح دیگر از قبیل آهن سفید برای شیروانی و ناودان و لوازم لوله کشی آب و میزهای آهنین و منبع آب و شیر و مایحتاج رنگ آمیزی و درخت و لوازم باغبانی و میخ¬ها و کلاف¬ها آهنین و مفتول و غیره صرف نظر شد. عدّۀ کارگرانی که تا این تاریخ در ساختمان کار¬کرده اند:
1. بنّا: 4518 نفر
2. ناوه کش: 4165 نفر
3. متفرقه از معمار و سر عمله و باغبان و نقاش: 2331 نفر
4. عمله: 26481 نفر
5. سقّا: 442 نفر
6. نجّار: 282 نفر
7. شیشه بر: 2057
8. آهنگر: 87 نفر
9. سنگتراش: 59
10. مقنّی: 113 نفر
11. کاشی تراش: 131 نفر
جمع کل: 40569 نفر کارگران نامبرده کارگرانی هستند که روز مزد در این ساختمان مشغول کار بوده¬اند، امّا نجاران در و پنجره و سنگتراشان و لوله کشان و سیم کشان و آهن کوبان و غیرهم که به طور کنترات کار کرده¬اند داخل ارقام بالا نیستند." آقای علی اصغر حکمت که واقعاً برای این دبیرستان زحمت کشید، به امید آن که نام خیری از خود باقی گذارد، تأکید نمود که قسمتی از آیۀ 269 سورۀ بقره: «یؤت الحکمة فقد اوتی خیراً کثیرا» را با کاشی-های زیبا بر مدخل ورودی تالار سخنرانی دبیرستان قرار دهند که تا ابد پایدار بماند. ولی از بد حادثه مدتی قبل از افتتاح دبیرستان آقای اسماعیل مرآت به کفالت وزارت فرهنگ منصوب شد و در مراسم افتتاحیۀ دبیرستان که در تاریخ 24 آذر 1317 و با حضور شخصیت هایی همچون: ابوالقاسم فیوضات، اسدالله سرمدی آشیانی رئیس فرهنگ قم، ریاضی رئیس فرهنگ فارس، مهران رئیس فرهنگ خوزستان و ... برگزار شد با زیرکی تمام نام دبیرستان را از حکمت به حکیم نظامی تغییر داد.

با افتتاح دبیرستان کم کم روند فعالیت¬های علمی، فرهنگی، ورزشی وهنری در شهر قم رو به پیشرفت نمود. تا قبل از ساخت دبیرستان اصولاً ورزش به شکل کنونی در هیچ یک از رشته¬های ورزشی در شهرستان قم وجود نداشت و اولین بازی¬ها و مسابقات رسمی تیم¬های والیبال و فوتبال قم در زمین این دبیرستان برگزار شد. همچنین وجود تالار سخنرانی مجهز آن که تا آن زمان چنین سالنی در شهر قم موجود نبود باعث شکل گیری و پیشرفت برنامه¬های تئاتر در شهر قم گردید. افزون بر این بسیاری از سخنرانی-ها و مراسم¬ها در سالن این دبیرستان برگزار می گردید. در سال تحصیلی 1318-19 دبیرستان موفق به افتتاح کلاس پنجم و در سال بعد داری کلاس ششم علمی گردید. نخستین دستۀ دانش آموختگان دبیرستان شش نفر بودند که در خرداد 1320 تحصیل آنان در دبیرستان به پایان رسید و اسامی آن¬ها به قرار زیر می باشد: صادق اشراقی، محمود بشارتیان، یحیی بشارتیان، محمد بیگدلی، تقی پناهنده، حسن خلیلی. در شهریور 1320 و در هنگامۀ جنگ جهانی دوم، جمعی از قوای متفقین به قم وارد شدند و برای اهالی شهر مزاحمت¬هایی ایجاد کردند. دبیرستان حکیم نظامی نیز از مزاحمت¬های آنان بی بهره نبود. شادروان علی اصغر فقیهی در این رابطه می نویسد: «از شهریور 1320 تا اواخر جنگ دوم جهانی، شهر قم و تعدادی از مؤسسه ها و اماکن آن شهر از جمله دبیرستان حکیم نظامی (تنها دبیرستان کامل قم در آن زمان) در اشغال سربازان انگلیسی و مستعمراتی بود، سالن دبیرستان و زمین ورزش را کلاً در اختیار داشتند، صبح ها در سالن فیلم سینمایی به نمایش می¬گذاشتند و صدای موزیک را به قدری بلند می¬کردند که تا فاصلۀ دوری شنیده می¬شد و در کلاس-های نزدیک سالن، تدریس مقدور نبود، بعد از ظهرها هم میان سربازان انگلیسی و مستعمراتی مسابقۀ فوتبال برگزار می¬شد که باز سوت کشیدن و داد و فریاد آن¬ها، مانع درس دادن و درس خواندن می-گردید، از مسئول دبیرستان می¬خواستیم، با آن¬ها مذاکره کند باشد که این اندازه مزاحمت نکنند. می-گفت: ما اکنون در چنگ این¬ها هستیم، اگر اعتراضی بکنیم، بیم آن می¬رود که بیشتر به مزاحمت بپردازند و من که نخستین سالی بود به امر تدریس می¬پرداختم، از این جریان به شدت رنج می¬بردم. در نتیجۀ این اوضاع که چند سالی به طول انجامید، وضع دبیرستان آشفته و نامنظم شد، گروهی از دانش آموزان، ترک تحصیل کردند و امور دیگری که در این مختصر جای ذکر آن¬ها نیست. در اواخر جنگ، نخست دبیرستان حکیم نظامی و پس از چندی شهر قم، از شرّ مهمان¬های ناخوانده رهایی یافت و دبیرستان به تدریج وضع عادی خود را به دست می¬آورد، دانش آموزان که پراکنده شده بودند، باز می¬گشتند و دبیران بدون ناراحتی خاطر، به انجام وظیفه می پرداختند» .

میرزا حسن رشدیه، پیر معارف در آذر ماه 1323دار فانی را وداع گفتند و به یاد آن مرحوم مجلس آبرومندی در سالن دبیرستان حکیم نظامی برگزار شد، در آن مجلس مرحوم علی اصغر فقیهی سخنرانی مفصلی راجع به شرح حال ایشان و فضایل و اخلاق و زحماتی که در راه پیشرفت فرهنگ در ایران متحمل شده بودند ایراد کردند. در سال تحصیلی 1325-1324 در زمان ریاست آقای تقی ثابتی اشرف و نیز در سال تحصیلی 1327-1326 که ادارۀ دبیرستان در عهدۀ مرحوم عباس محمودیان بود، سالنامۀ دبیرستان حکیم نظامی منتشر گردید که مورد توجه قرار گرفت و به سرعت نسخه¬های آن نایاب گشت. گفتنی است در زمان ریاست آقای محمودیان و با کوشش مشار الیه حصار کشی دبیرستان با هزینه آستان مقدس انجام گرفت. در سال 1325 نشریۀ دبیرستان حکیم نظامی به مدیریت آقای عباس پیشوایی منتشر شد و تداوم آن، نشریه ندای دانش آموز بود که در بهمن 1328 شمارۀ نخستین آن منتشر گردید. نشریۀ ندای دانش آموز اولین نشریه ای بود که در شهر قم سخن از آزادی زنان به میان آورد و در آن زمان با استقبال خوبی مواجه گردید. سال¬های 1325 تا 1335 از بهترین و کارآمدترین سال¬های دبیرستان بود زیرا با افتتاح دانشگاه تهران در عصر پهلوی اول و حضور جوانان تحصیل کردۀ دانشگاهی، دبیرستان حکیم نظامی به این موهبت مفتخر شد که جوانان فارغ التحصیل دانشگاهی برای تدریس به این دبیرستان بیایند. این دبیران به چند جهت قم را برای شغل دبیری و تدریس خود انتخاب می کردند: اولاً شاگردان ممتاز و اول دانشکده¬ها حق انتخاب اول مکان شغلی خود را داشتند. ثانیاً اکثر آن¬ها قم را انتخاب می کردند که از محضر آیات عظام و مراجع تقلید درک فیض نمایند. ثالثاً بتوانند به تهران نزدیک باشند تا در رشتۀ تحصیلی خود ادامۀ تحصیل داده و درجۀ دکترا بگیرند. رابعاً سهولت رفت و آمد قم به تهران و بالعکس در تمام ساعات شبانه روز .

به دلیل موارد چهارگانۀ فوق در دهۀ 20 و 30 دبیران بسیار فاضلی از تهران برای تدریس به دبیرستان حکیم نظامی می¬آمدند که برای دبیرستان و دانش آموزان موهبت بزرگی بود. از جملۀ این اساتید می¬توان به دکتر حسین کریمان، دکتر بهرام فره وشی، شهید آیت الله دکتر محمد حسینی بهشتی، علی اصغر فقیهی، دکتر محمد امین ریاحی، دکتر ابوالفضل مصفی، دکتر مظاهر مصفی، دکتر عباس حری و ... اشاره نمود که در بخش¬های بعد به تفصیل دربارۀ آن¬ها سخن خواهیم گفت. محل ادارۀ فرهنگ (آموزش و پرورش قم) تا سال 1330 در طبقۀ دوم دبیرستان حکیم نظامی بود و همچنین ساختمان بهداری کل آموزشگاه¬ها نیز در سال 1327 در محوطۀ این دبیرستان به بهره برداری رسید. از رویداد های مهم دیگری که در نیمۀ دوم دهۀ 30 روی داد ملی شدن دبیرستان بود که از ابتدای سال تحصیلی 1336-1337 مورد تصویب قرار گرفت و در نتیجۀ آن امتیازات و اختیارات ویژه¬ای به دبیرستان داده شد. مدیریت دبیرستان از سال 1329 تا 1344 بر عهدۀ شادروان غلامحسین آل یاسین بود که بسیار مورد احترام فرهنگیان قم بود. ایشان در خرداد ماه سال 1344 به دلیل بیماری دیابت از دنیا رفتند و در همان سال به پاس خدمات فرهنگی ایشان تالار سخنرانی دبیرستان به نام تالار آل یاسین نامگذاری شد. در آبان ماه سال 1347 اولین مراسم جشن فرهنگ و هنر در تالار دبیرستان برگزار شد که با مخالفت و اعتراض آیات عظام همچون گلپایگانی و مرعشی واقع شد و در آن سال دبیرستان دچار التهابات زیادی گردید. تا اینکه در سال 1351 آقای سید هادی فاطمی به مدیریت دبیرستان منصوب شد، در طول مدت مدیریت ایشان خدمات عمرانی زیادی در دبیرستان انجام شد که از آن می¬توان به ساخت آزمایشگاه علوم تجربی، ساخت سالن بزرگ امتحانات و شوفاژ کشی دبیرستان اشاره نمود. در سال¬های پایانی حکومت محمدرضا پهلوی حزب رستاخیز فعالیت¬های زیادی در مدارس انجام می داد، دبیرستان حکیم نظامی یکی از کانون های فعالیت¬های آنان بود و برخی از جلسات آنان در این دبیرستان برگزار می¬شد. این مجالس همواره با مخالفت¬های انقلابیون همراه بود تا جائی که پس از قیام نوزده دی اکثر دانش آموزان این دبیرستان نیز به جمع انقلابیون پیوستند و این دبیرستان از معدود مدارس قم بود که دانش آموزان آن در حمایت از امام خمینی (ره) و انقلاب اسلامی بارها اعتصاب کرده و درس¬های خود را تعطیل کردند. در آن زمان سردستۀ انقلابیون دبیرستان شهید موسی مظفری بود که نقش بسیار پررنگی در رهبری دانش آموزان در مسیر انقلاب داشت.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن 1357، دانش آموزان و مدیر جدید دبیرستان بیانیه¬هایی دادند و در آن خط مشی خود را مشخص نمودند. در همان روزهای آغازین انقلاب یعنی 18 اسفند ماه 1357 امام خمینی (ره) به دبیرستان آمدند و در جمع دانش آموزان و فرهنگیان و اقشار مختلف قم صحبت نمودند که این سخنرانی تأثیر زیادی در روحیۀ انقلابی دبیران و دانش آموزان این دبیرستان داشت. رهبر کبیر انقلاب در 13 آبان سال بعد نیز برای سخنرانی به دبیرستان آمدند و سخنرانی با شکوهی را در جمع فرهنگیان و دانش آموزان ایراد کردند. در اواسط سال 1359 به دلیل استقبال گستردۀ مردم قم از نماز جمعه و کوچک بودن فضای صحن حرم مطهر حضرت معصومه (س) جهت این امر، نماز جمعۀ قم به زمین ورزشی این دبیرستان انتقال یافت و هر هفته عدۀ بسیار زیادی از مردم به این دبیرستان می آمدند. برگزاری نماز جمعه در دبیرستان تا سال 66 به طول انجامید و از سال 61 به دلیل آغاز بمباران هوایی توسط رژیم بعث عراق و لزوم حفاظت از نمازگزاران، دانش آموزان و بیت امام خمینی که در فاصلۀ کمی از دبیرستان قرار دارد، بر بالای پشت بام دبیرستان پدافند هوایی مستقر گردید که اکنون در ذهن تمامی دانش آموزان و دبیران آن موقع مانده است. علاوه بر آن در حدود سال 1365 پناهگاه بزرگی برای حفاظت از جان دانش آموزان در دبیرستان احداث گردید که اکنون نیز موجود می‌باشد. در اواسط سال 1361 نام دبیرستان به دلایلی نامعلوم از حکیم نظامی به امام صادق (ع) تغییر یافت که شرح آن در این مقال نمی¬گنجد. از سال 1368 گردهمایی های دانش آموختگان این دبیرستان تشکیل شد و تاکنون نیز ادامه دارد به دلیل اهمیت این موضوع در ادامۀ به بررسی تاریخچۀ مختصر این گردهمایی ها می پردازیم: دکتر علی محسنی دانش آموختۀ سال 1333 و بنیانگذار گردهمایی های دانش آموختگان در این باره می نویسد: " عده¬ای از دانش آموختگان دبیرستان حکیم نظامی قم که اکثر آنها فارغ التحصیلان سال ششم طبیعی در سال 1333 می باشند از سال 1358 تصمیم گرفتند جلسات ماهیانه برای دید و بازدید به یاد دوران گذشته با صرف ناهار با یکدیگر داشته باشند. در مهر ماه سال 1368 دکتر علی محسنی متولد 1315 که فارغ التحصیل سال 1333 این دبیرستان می باشد با کوشش و رنج فراوان عده¬ای از دبیران پیشین خود را پیدا کرده و آنان را به این جلسات دعوت نمود. در این گرد¬همائی شادروان دکتر حسین کریمان و دکتر حسن سادات ناصری و محمد ابوذری هم حضور داشتند. چون برگزاری این گردهمائی در رستوران مورد پسند واقع نگردید، در خرداد سال ۱۳6۹ تصمیم گرفته شد با گروهی بزرگتر این محفل در جای مناسبتری برگزار گردد. شادروان دکتر احمد اشجعی با آغوش باز تقبل نمود که این محفل انس در منزل ایشان برگزار شود، این مجلس با حضور عده¬ای در حدود 4۰ نفر از شاگردان قدیمی این مدرسه و ۱۰ الی ۱۲ نفر دبیران قدیمی در منزل ایشان تشکیل شد. در خرداد ماه سال ۱۳۷۰ شادروان دکتر احمد اشجعی بار دیگر این زحمت را قبول کرد و این محفل مجدداً در منزل ایشان تشکیل گردید، بنابراین نامبرده را می¬توان یکی از علاقمندان و پیشگامان و افراد مؤثر در تشکیل این همایش و یار و یاور من دانست و برای ایشان حق بزرگی قائل شد و به روانش درود می فرستیم. آوازه این محفل به اطلاع سایر دانش آموختگان دبیرستان حکیم نظامی قم رسید و عدۀ فراوانی از آنان علاقه خود را به شرکت در این محفل ابراز داشتند و چون به علت کثرت داوطلبان تشکیل این محفل در منزل مقدر نبود در خرداد سال ۱۳۷۰ با حضور عده ای در حدود ۲۰۰ نفر از شاگردان و ۱۵ تا ۲۰ نفر از دبیران و مربیان این محفل در تالار رستوران آبرومندی تشکیل شد و بدین ترتیب از آن پس تا بحال این مجلس با عنوان تجلیل از مقام معلم سالی یک بار برگزار می¬گردد. در این گردهمائی عده¬ای در حدود ۲۵۰ الی ۳۰۰ نفر از دانش آموختگان سال¬های ۱۳۱۷ تا به امروز در کنار استادان و مربیان ادوار مختلف خود شرکت داشته اند و همیشه عده¬ای از فرهیختگان و پژوهشگران علمی و ادبی کشور به عنوان میهمان به این محفل دعوت شده¬اند. در این محفل مسئولین فعلی دبیرستان حکیم نظامی قم که اکنون این مدرسه به نام امام صادق (ع) تغییر نام یافته است با تنی چند از شاگردان فعلی مدرسه دعوت می¬شوند. از برنامه¬های این جشن ذکر خاطرات شیرین دوران تحصیل در گذشته توسط شاگردان و معلمین، قرائت اشعار طنز و یا اشعاری با گویش قمی و اشعاری به مناسبت مجلس و محفل، سخنرانی¬های علمی، تجلیل از یک یا چند نفر از شاگردان نمونه و برجسته دورانهای قبل ، تجلیل از یک یا چند نفر از معلمین دوره¬های گذشته و اهدای لوح سپاس به آنها و اجرای برنامه های موسیقی شاد می¬باشد. از هدفهای دیگر برگزاری این جشن نشان دادن این برنامه و بزرگداشت به جوانان امروز است تا دریابند که چگونه پدران آنها در سنین ۷۰ الی ۸۰ سالگی به یاد معلمین قدیمی خود هستند و برای آنها جشن بزرگداشت برگزار می کنند."

شایان ذکر است که فعالیت¬های انجمن دانش آموختگان در سال های بعد با حضور مهندس متین نجارزاده با جدیت بیشتری پیگیری شد که از آن¬جمله می¬توان به تأسیس دفتر انجمن دانش آموختگان در تاریخ 9 خرداد 1393 در محل دبیرستان اشاره نمود. در سال 1371 سردر زیبا و تاریخی این دبیرستان به دلیل تعریض خیابان معلم به کلی ویران گشت و به جای آن سردر دیگری ساخته شد که اکنون نیز موجود است. با واردات گسترده کامپیوتر به کشور در سال 1372، و توزیع آن در بین ادارات، این دبیرستان نیز در سال بعد صاحب 6 عدد کامپیوتر گردید و این اولین ورود کامپیوتر به دبیرستان می¬باشد. ورود کامپیوتر به دبیرستان باعث سهولت در امور اداری گردید به طوری که در حال حاضر اسامی و مشخصات دانش آموزان از سال 73 به بعد تماماً در کامپیوتر می¬باشد و استفاده از آنان به راحتی صورت می گیرد ولی بایگانی قبل از سال 73 در دفترهای مختلفی ثبت شده است که استفاده از آنان را مشکل می¬سازد. از دیگر اقدامات مهم انجام شده در دهۀ 70 می توان به تلاش برای ساخت ساختمان جدید برای کتابخانه اشاره نمود که این امر در دوران مدیریت دو تن از مدیران دبیرستان به جد پیگیری شد و حتی تیرآهن¬های آن نیز آورده شد ولی در نهایت به سرانجام نرسید. کتابخانۀ این دبیرستان از قدیمی¬ترین کتابخانه های قم و دارای کتاب¬های منحصر به فرد خطی، چاپ سنگی، سربی و ... است لذا ایجاد مکان مناسب برای نگهداری این گنجینۀ ارزشمند معنوی و مادی از واجبات می¬باشد. شایان ذکر است که در سال¬های بعد نیز تلاش¬های بسیار زیادی برای ساخت ساختمان کتابخانه صورت گرفت و حتی در اوایل دهۀ 90 برای ساخت آن بانی هم پیدا شد ولی به دلایل مختلف این بار هم تلاش¬های مسئولین دبیرستان به ثمر نرسید و به ناچار کتابخانۀ دبیرستان به ساختمان شهید رجایی در مجاورت ساختمان اصلی منتقل شد. از وقایع مهمی که در سال¬های بعد روی داد می توان به ثبت دبیرستان در فهرست آثار ملی ایران در 15 اسفند ماه 1379 و ثبت آن در فهرست مدارس ماندگار در 29 اردیبهشت 1389 اشاره نمود.

نوع معماری و امکانات فیزیکی مدرسه معماری این دبیرستان منحصر به فرد و دارای سبک معماری کاملاً ایرانی می¬باشد، بنای این دبیرستان با نظارت دو مهندس فرانسوی، ماکسیم سیرو و آندره گدار و در معیت معماران محلی در نهایت زیبایی و متناسب با آب و هوای گرمسیری قم ساخته شد. زیر بنای ساختمان اصلی حدود ۱۵۰۰ متر مربع می¬باشد که در میان باغی به مساحت 22624 متر قرار گرفته است. در ضلع جنوبی بنا زمین¬های ورزش و قسمت¬های شرق و غرب و شمال دارای گل کاری و درختان سبز و خرم می باشد. بر سراسر دیوار¬های درونی و اندرونی دبیرستان کتیبه¬هایی که اشعار آن از دیوان حکیم نظامی انتخاب شده و با خط بسیار زیبا نوشته شده¬اند به چشم می¬خورد. کتاب راهنمای قم منتشر شده به سال ۱۳۱۷ در مورد مشخصات ساختمانی بنا می نویسد: بنای دبیرستان شامل شش دانش پایه به عرض ۶ و به طول ۷ متر و آزمایشگاه شیمی به طول ۱۲ و عرض ۶ متر و آزمایشگاه فیزیک به طول ۷ و عرض ۶ متر و تالار سخنرانی و سن به طول ۲۴ و عرض ۹ متر و اتاقهای رئیس و دفتر و روشویی و عکاسی به اضافۀ چندین ساختمان‌های فرعی که از ساختمان اصلی مجزی است. (راهنمای قم، ۱۳۱۷: ۱۴۹) کتاب معماری ماکسیم سیرو منتشر شده به سال 1401 در مورد معماری دبیرستان می‌نویسد: ساختمان دبیرستان تماماً از آجر و بر روی سکویی سنگی ساخته شده است. این بنا با بدنه‌ای کشیده و دو بال در طرفین از تقارن کاملی پیروی نمی‌کند اما عناصر اصلی آن از قبیل ایوان جنوبی و بخش میانی نمای شمالی تقارن موضعی دارند کلاس‌های درس از طریق ایوان جنوبی و راهروهای شمالی دسترسی دارند. ایوان در دو طبقه توسط دو جرز آجری به سه بخش تقسیم شده است. قسمت مرکزی دارای سه ستون و چهار دهانه و قسمت‌های کناری هر یک دارای دو ستون و سه دهانه اند. ایوان علاوه بر جبهه جنوبی در امتداد سالن اجتماعات میچرخد، و سایه بانی در محل ورودی سالن در جهت تابش نور غرب ایجاد می.کند ورودی دیگری از شمال از طریق سرپوشیده ای با طاق تیز پیشبینی شده است. دو راه پله در دو بال طرفین دسترسی طبقۀ اول را از طریق فضاهای ارتباطی طبقه همکف تأمین می کنند. علاوه بر ایوان جنوبی جفت پنجره ها مشخص ترین عنصر طراحی نماها محسوب می شوند. این پنجره ها با طاقهایی نیم گرد در طبقه اول و نعل درگاهی مستقیم الخط و ساده در طبقه همکف در قابی عمودی با طاقی نیم دایره طراحی شده اند پنجره ها و بازشوهای ایوان جنوبی که به کلاسها راه دارند، نعل درگاهی ساده و مستقیما و مستقیم الخط دارند. كل بنا هندسۀ متقارنی ندارد استفاده از تقارن موضعی به همراه پیش بینی نکردن ورودیها در امتداد محورهای تقارن، هندسه به کار گرفته شده در طرح بنا را از هندسه سبک های تاریخی اروپا دور می کند. جفت پنجره ها با طاق نیم گرد نمونه های مشابهی در معماری دورۀ قاجاریه دارد. طرح ایوان پیرو الگوهای رایج در معماری ایران است. استفاده از طاقهای تیز و بافت گسترده آجری نیز به تأسی از معماری ،محلّی، محیطی مأنوس و آشنا ایجاد می کند. به این ترتیب مراجع معماری دبیرستان حکمت قُم مجموعه ای از شیوه ها و تجارب مختلف در معماری ایرانی است که در نظمی فضایی متأثر از نظم فضایی سبک های تاریخی اروپا شکل گرفته اند. (معماری ماکسیم سیرو، 1400: 196)